เรื่องนี้ส่งเข้ามาจากคุณดี (นามสมมติ) ครับ คุณดีเล่าว่า.. ตอนนั้นผมกลับไปบ้านย่าที่ต่างจังหวัด ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ปู่เพิ่งเสียได้ประมาณ 3 เดือน บ้านย่าผมจะเป็นร้านขายของนะครับ วันนั้นผมก็นั่งเฝ้าร้านคุยกับย่าไปเรื่อยจนเที่ยง อากาศช่วงนั้นร้อนมากๆ นั่งตากพัดลมกัน 2 คน จู่ๆ ย่าก็ถามผมว่า ‘มึงหนาวไหม?’ ผมมองหน้าย่าด้วยความงง และตอบย่าไปว่า ‘หนาวอะไรย่า ร้อนจนเหงื่อท่วมแล้วเนี่ย..’ แต่ย่ากลับบอกว่า ‘กูหนาวจังเลย..’ ผมเลยหันพัดลมมาทางผมคนเดียว ย่าก็ยังคงพูดว่า ‘กูหนาว..เอาผ้าห่มมาให้กูหน่อย’ ผมก็เดินไปเอาผ้าห่มมาให้ย่าห่ม พอห่มผ้าแล้ว ผมสังเกตว่าย่ายังตัวสั่นอยู่ ก็คิดในใจว่าย่าไม่สบายหรือเปล่า? จนย่าบอกผมว่า ‘กูไม่ไหวละ กูหนาว มึงนั่งเฝ้าหน้าร้านให้กูหน่อยนะ’ ผมก็ตอบตกลง โดยบอกให้ย่ารีบเข้าห้องไปนอน เดี๋ยวผมเฝ้าร้านให้เอง
หลังจากนั้นสักพักหนึ่ง น้องชายผมก็กลับมาจากโรงเรียน น้องถามผมว่าย่าไปไหน? ผมก็ตอบไปว่าย่าเข้าห้องนอนไปแล้ว และตอนนั้นเอง ผมก็ได้ยินย่าทำเสียงโอดโอย ก็คิดในใจว่า ‘เอาแล้วไง ย่าเป็นอะไรวะ?’ เริ่มใจไม่ดี เลยชวนน้องเข้าไปดูย่า พอเข้าไปย่าบอกว่า ‘เดียร์ๆ มึงขึ้นมานอนทับกูหน่อย กูหนาว..’ (น้องผมชื่อเดียร์) ผมก็งงว่าย่าห่มผ้า 2 ผืนแล้ว ยังหนาวอยู่อีกเหรอ? กูนี่ร้อนจะตายละ.. จากนั้นน้องชายก็ขึ้นไปนอนทับบนตัวย่า แต่ย่าก็ยังไม่ดีขึ้น กลับเริ่มสั่นขึ้นเรื่อยๆ จนผมไม่รู้จะทำยังไงดี อยู่กับน้อง 2 คน ย่าก็อ้วนมาก 90 กว่าโล ไม่น่าจะยกไหว.. แล้วก็เหมือนเทวดามาโปรดครับ อาผมกลับมาจากขายของพอดี ผมรีบวิ่งไปเรียกอาเข้ามา บอกอาการ และให้ช่วยพาย่าไปหาหมอที อาก็รีบวิ่งมาดู มาเขย่าตัวย่า แล้วพยายามจะพยุงตัวย่าขึ้นเพื่อไปหาหมอ แต่เชื่อไหมครับ ย่าผมกลับดิ้น และสบัดมือออก แล้วตะคอกใส่ว่า ‘กูไม่ไป!’ พวกผมมองหน้าอาด้วยความงงว่าย่าเป็นอะไร? อาบอกให้ผมออกไปเรียกพี่ป้าน้าอาที่อยู่ข้างบ้านมา คือบ้านแถวนั้นจะเป็นบ้านพี่น้องกันหมดครับ
จากนั้นทุกคนก็รีบเข้ามาดูย่า พอเข้ามาในห้อง ย่าก็บอกว่า ‘กูเมื่อย..’ พร้อมกับยกแขนให้ช่วยนวด ต่างคนต่างก็พยายามช่วยกันนวด แขนบ้าง ขาบ้าง แล้วพักหนึ่ง ย่าก็สะบัดแขนขาออกอย่างแรง ทุกคนมองหน้ากัน คิดในใจว่า นี่ไม่ใช่ย่าละ.. จนมีอาผมคนหนึ่งเริ่มร้องไห้น้ำตาไหล และพูดว่า ‘พ่อเหรอ.. พ่อใช่ไหม?’ ย่าก็ตอบกลับมาเสียงดังเลยว่า ‘กูจะไปแล้ว ไม่มีใครสนใจกูเลย กูจะไปแล้ว กูจะไปแล้ว!’ ทุกคนที่ยืนอยู่ต่างก็อึ้งไปตามๆ กัน ส่วนผมก็พูดไปว่า ‘ปู่ ผมขอโทษ ผมไม่รู้ว่าปู่มา’ น้ำตาผมนี่ไหลเลย ย่าก็ยังพูดต่อว่า ‘ไม่มีใครสนใจกูเลย ไม่สนใจกูเลย’ ระหว่างที่พูดนั้น ตัวย่าก็ยังสั่นอยู่อย่างนั้น เป็นแบบนั้นอยู่พักใหญ่ จนเริ่มหายสั่น ในขณะที่ทุกคนยังคงเรียก พ่อๆ ปู่ๆ กันอยู่ ย่าในสภาพปกติก็ถามว่า ‘อะไรของพวกมึง มาทำอะไรกัน?’ ทุกคนถึงกับงง และถามย่าว่า ‘เมื่อกี้ย่ารู้สึกตัวไหม?’ ย่าบอกไม่รู้สึกอะไรเลย.. พวกเราเลยเล่าให้ย่าฟังว่าเกิดอะไรขึ้น ทีนี้ย่าเลยบอกว่า ‘สงสัยปู่จะมาเตือนว่าใกล้ถึงกำหนดครบ 100 วันของแกแล้วมั้ง กลัวจะลืมกัน เพราะว่าแต่ละคนก็ทำแต่งาน แถมไม่ค่อยได้ไปทำบุญให้แกเลย..’ และย่ายังเล่าอีกว่า ช่วงนี้ก็ฝันถึงปู่บ่อย และในฝันเห็นปู่อยู่ในสภาพผอมโทรมมากๆ เลย..
หลังจากเหตุการณ์นั้น เวลาผมไปกลับบ้านย่าก็จะเข้าไปไหว้ปู่ตรงที่เก็บกระดูก เพื่อจะบอกว่ามาเที่ยวบ้านนะ พอจะกลับก็เข้าไปไหว้ลาแก บอกว่ากลับบ้านแล้วนะ และก็ทำบุญให้แกตลอด และทุกต้นปี ลูกหลานจะถูกหวยตลอดเลย ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะเกี่ยวอะไรกับปู่หรือเปล่า แต่อย่างน้อยทุกคนก็สบายใจที่ได้ทำครับ
Story by คุณดี (นามสมมติ)
