เรื่องจากคุณอ้อมครับ คุณอ้อมเล่าว่า.. เอาจริงๆ เหตุการณ์นั้นทุกวันนี้ก็ยังงงๆ อยู่นะคะ ว่ามันคือเรื่องจริงหรือเปล่า? ย้อนกลับไปประมาณสัก 5 ปี เราเพิ่งเรียนจบด้านดนตรีสากลมาใหม่ๆ เลยรับงานเป็นครูสอนพิเศษ สอนดนตรีสากลตามโรงเรียนสอนดนตรี โรงเรียนที่เราได้ไปสอนจะอยู่ฝั่งธนค่ะ.. วันหนึ่งมีผู้ปกครองพาเด็กผู้หญิงอายุประมาณ 5 ขวบ ชื่อน้องเชอร์รี่ มาลงเรียนไวโอลินเดี่ยว คือที่โรงเรียนจะมีคอร์สให้ลงเรียนเป็นกลุ่ม กับเรียนเดี่ยวน่ะค่ะ แล้วตอนที่น้องมาลงเรียน ห้องดนตรีสากลไม่มีห้องไหนว่างเลย ผู้จัดการโรงเรียนเลยตัดสินใจให้ไปสอนที่ห้องเรียนดนตรีไทยไปก่อน เพราะว่าอีก 3 อาทิตย์ก็จะมีนักเรียนจบคอร์ส แล้วถึงค่อยย้ายห้อง ซึ่งทางผู้ปกครองก็ไม่ติดอะไร
จากนั้นเราก็สอนน้องเชอร์รี่ไปตามปกติ แต่แล้วสักประมาณอาทิตย์ที่ 2 เรื่องก็เกิดค่ะ ผู้ปกครองของน้องโทรมาโวยวายกับทางโรงเรียน ว่าลูกเขาลงเรียนเดี่ยว แล้วทำไมถึงไม่ให้ลูกเขาเรียนเดี่ยว แต่กลับให้เรียนปนกับเด็กคนอื่น? เขาไม่พอใจมากเพราะคิดว่าทางโรงเรียนโกงชั่วโมงเขา.. วันนั้นผู้จัดการโรงเรียนเลยโทรมาหาเรา ถามเราว่า ‘ได้สอนเด็กคนไหนเพิ่มในคลาสน้องเชอร์รี่หรือเปล่า?’ เราก็งง ตอบไปว่า ‘ไม่มีค่ะ สอนน้องคนเดียว..’
เท่านั้นล่ะ อาทิตย์ต่อมาผู้ปกครองน้องเลยมาด้วย มานั่งที่โรงเรียน กลัวลูกเขาจะไม่ได้เรียนเดี่ยวตามที่ตกลง แต่พอเลิกเรียน น้องเชอร์รี่ก็เดินไปบอกผู้ปกครองอีกว่า ‘มีเพื่อนมาเรียนด้วย..’ ทีนี้ทั้งเรา ผู้จัดการ และผู้ปกครอง ต่างงงกันเป็นไก่ตาแตกเลย แล้วน้องยังบอกอีกด้วยว่า เพื่อนชื่ออะไร แต่ขอโทษด้วยที่ตอนนี้เราจำชื่อไม่ได้แล้วค่ะ น้องบอกว่า ‘เป็นเด็กผู้หญิงผมสั้น ผิวขาว เอาแต่นั่งจ้องคุณครูไม่พูดไม่จาเลย..’ ทุกคนก็ได้แต่เงิบไปตามๆ กัน เพราะผู้จัดการก็ดูการสอนผ่านกล้องวงจรปิดในห้องนั้นตลอด ส่วนผู้ปกครองก็ขึ้นมาดูลูกเป็นระยะๆ ซึ่งไม่มีใครเห็นเด็กคนที่น้องเชอร์รี่พูดถึงเลย แต่น้องเชอร์รี่เองก็ยืนยันค่ะ ว่าได้เรียนกับเพื่อนมาตลอดทุกคลาสจริงๆ! เราเองได้ฟังก็ขนลุกเลยค่ะ ไม่รู้จริงหรือไม่จริง แต่ก็คิดไม่ออกว่า เด็กแค่ 5 ขวบ จะโกหกเป็นเรื่องเป็นราวไปทำไมกัน..
แล้วหลังจากอาทิตย์นั้น เราก็ได้ย้ายไปสอนที่ห้องเรียนดนตรีสากลแทน ซึ่งน้องเชอร์รี่ก็ไม่ได้บอกว่ามีเพื่อนมาเรียนด้วยอีกเลย.. ถึงตอนนี้เราจะลาออกจากโรงเรียนนั้นมาได้ 5 ปีแล้ว แต่ทุกวันนี้เราก็ยังคิดนะ ว่าเด็กคนนั้นเป็นใคร? แล้วมานั่งจ้องหน้าเราทำไมกัน!?
Story by คุณอ้อม
