เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ส่งมาจากคุณเอ็ม (นามสมมติ) คุณเอ็มเล่าว่า.. ผมกับเพื่อนๆ รวม 4 คน มีผู้ชาย 2 คน ผู้หญิง 2 คน ร่วมกันเปิดบริษัททำงานด้านการออกแบบกราฟิกครับ ซึ่งใช้บ้านชั้นล่างของเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งใน 4 คน เป็นออฟฟิศเลย อยู่แถวพัฒนาการ.. ด้วยความที่สนิทกัน ผมก็นอนบ้านเพื่อน (ออฟฟิศ) ซะเลย ตื่นมาเดินลงมาทำงานได้เลย สะดวกดี
เวลานอน ผมกับเพื่อนผู้ชายอีกคน ก็จะปูผ้านอนพื้นในห้องนอนครับ เจ้าของบ้านที่เป็นผู้หญิง กับเพื่อนผู้หญิงอีกคนจะนอนบนเตียง ช่วงหลังๆ ผมกับเพื่อนผู้ชายจะเล่นเกมกันดึก พอขึ้นไปนอนก็เกรงใจ ว่าจะรบกวนพวกผู้หญิงที่เค้านอนกันแล้ว ผมกับเพื่อนก็เลยเอาผ้ามาปูนอนหน้าโต๊ะคอม นอนกันในออฟฟิศเลยตั้งแต่นั้นมา ง่ายดีด้วย.. ชีวิตช่วงนั้นสนุกสนาน กินนอน เล่น อยู่กับเพื่อนๆ ตลอดเลย ผ่านไปเกือบปี ก็ไม่เคยมีอะไรผิดปกติ
จนวันนึง พวกเราก็ทำงานที่ออฟฟิศชั้นล่างตามปกติ จนประมาณ 4 โมงได้ ผมง่วงครับ คงเพราะกลางคืนเล่นเกมดึก ผมเลยขอตัวขึ้นไปนอนในห้องนอนชั้นบนครับ จะได้ไม่รบกวนเพื่อนๆ ที่ทำงานอยู่ และก็ถือโอกาสยึดเตียงซะเลย กะแบบนอนสบายๆ เพราะไม่ได้นอนเตียงมาหลายเดือนแล้ว.. ตอนนั้นยังสว่างอยู่เลยครับ ผมก็ขึ้นเตียงแล้วก็ เล่นมือถือก่อน.. ไม่นานผมก็สังเกตุเห็นที่ช่องใต้ประตู มันสะท้อนเงาคนเดินไปเดินมาหน้าห้องครับ ก็คิดว่าเพื่อนผมคงขึ้นมาเอาของอะไร แต่ก็แปลกใจ ที่ทำไมถึงเดินไปเดินมาหลายรอบจัง.. ก็ไม่ได้สนใจ จนผมหลับไป..
ผมนอนอยู่ฝั่งซ้ายของเตียง แล้วก็นอนตะแคงไปทางซ้าย ผมหลับไปนานเท่าไรก็ไม่รู้ แต่อยู่ๆ ก็มีความรู้สึกเหมือนกับเตียงมันยุบครับ เหมือนมีคนขึ้นมานอนด้วย ผมไม่ได้หันกลับไปดู คิดว่าเพื่อนสักคนคงง่วง เลยเข้ามานอนด้วย ผมก็ไม่ได้ทัก ไม่ได้สนใจอะไรก็นอนต่อ.. สักพักผมก็รู้สึกเหมือนถูกเบียดครับ ถูกดันจากด้านหลังของผม.. ก็คิดว่าเอ.. ผมนอนกินที่เหรอ เลยขยับซะหน่อย แต่พอขยับไป กลับรู้สึกว่าคนที่นอนด้วยก็ขยับตามมา แล้วก็มาดันหลังผมอีก.. ผมก็พยายามขยับออก จนจะสุดขอบเตียงแล้ว มันก็ยังดันเข้ามาแรงขึ้นๆ ผมก็เริ่มหงุดหงิด คิดในใจว่า เฮ้ยใครแกล้งวะ? กูขยับจนสุดแล้วนะเว้ย!
ผมเลยพยายามเอี้ยวหัวไปมองว่าใคร โดยที่ตัวผมก็อยู่ท่าตะแคงเหมือนเดิม.. สิ่งที่ผมเห็นด้วยหางตา คือผู้หญิงผมยาวนอนอยู่ข้างหลัง หันมาทางผม ยกมือทั้งสองข้างปิดหน้าตัวเองไว้แน่น ไม่เห็นหน้า และกำลังเอาแขนที่ปิดหน้านั้น ดันหลังผมอยู่ ดันแบบขยับมาทั้งตัวเลยครับ! คือขนาดตัว และทรงผมก็คล้ายเพื่อนผมมาก ตอนนั้นผมก็คิดว่าเป็นเพื่อนมาแกล้ง.. ผมก็หันหน้ากลับมา และออกแรงดันถอยสู้ครับ แต่เหมือนจะสู้แรงไม่ไหว จนผมจะตกเตียงอยู่แล้ว ผมเลยเหวี่ยงแขนไปข้างหลังจะตีเพื่อนผม พร้อมตะโกนไปว่า ‘เฮ้ยพอได้แล้ว!’ แต่.. มือผมกลับตบลงไปที่เตียง เสียงดัง ‘ปุก’ ..ร่างผู้หญิง กับแรงที่ดันอยู่เมื่อกี้หายไปเฉยๆ ซะอย่างงั้น!?
ถ้านั่นไม่ใช่เพื่อนผม แล้วจะเป็นอะไรไปได้อีก? ..ในห้องตอนนั้นมืดสลัวๆ มีแสงสีแดงตอนเย็นสาดเข้ามาทางหน้าต่าง.. ผมลุกขึ้นมานั่งอึ้งอยู่สักพัก ก่อนจะรีบวิ่งลงมาชั้นล่างหาเพื่อนๆ ซึ่งทุกคนอยู่กันครบ และหันมาถามผมว่า ‘อ่าว ทำไมตื่นไวจัง? มึงขึ้นไปนอนไม่ถึง 2 ชั่วโมงเลย’ ผมก็ถามไปว่า ‘พวกมึงขึ้นไปข้างบนกันมั่งรึเปล่า?’ ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า ‘ป่าวเลย..’ ผมก็อึกอักครับ เล่าก็ลำบาก เพราะเป็นบ้านเพื่อน เตียงเพื่อน ผมเลยเก็บเรื่องนี้ไว้คนเดียว..
จนผ่านไปนานเป็นปีๆ ผมก็เล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนผู้ชายอีกคนฟังครับ ไม่กล้าเล่าให้เจ้าของบ้านฟัง แต่จากที่ผมคิด น่าจะเป็นผีบ้านผีเรือน หรือเจ้าที่ที่อยู่ดูแลบ้านนั้น คงไม่ต้องการให้ผมไปนอนบนเตียงของเจ้าของบ้านก็เป็นได้ครับ..
Story by คุณเอ็ม (นามสมมติ)
